Rząd w Londynie ma w planach rozwój siedmiu projektów związanych z niskoemisyjnym wodorem i zainwestuje łączną kwotę w wysokości ponad 26,5 mld dolarów. Kraj chcą zostać światowym liderem w dziedzinie produkcji wodoru. Wodór jest określany jako „paliwo przyszłości”, który docelowo ma przyśpieszyć dekarbonizację transportu i zmniejszyć import gazu z krajów trzecich.
Zgodnie z planami cztery projekty dotyczą budowy nowych zakładów produkcji wodoru, które pozwolą dostarczać paliwo przedsiębiorstwom z branży farmaceutycznej i motoryzacyjnej. Największe z nich to projekt Pembroke Green Hydrogen Phase 2 w Walii, który będzie produkować wodór o mocy 200 MW oraz elektrownia zielonego wodoru o mocy 50 MW w terminalu Sullom Voe w Szkocji.
Brytyjski Departament Bezpieczeństwa Energetycznego poinformował, że pozostałe projekty pomogą zabezpieczyć dostawy energii do Wielkiej Brytanii poprzez produkcję wodoru na potrzeby przemysłu i transportu. Dodano, że siedem projektów może zwiększyć krajowe zdolności do wytwarzania wodoru o 800 MW, wspierając społeczności lokalne w ograniczaniu emisji.
– Umacniamy pozycję Wielkiej Brytanii jako światowego lidera w dziedzinie wodoru – powiedziała Sekretarz Stanu ds. Bezpieczeństwa Energetycznego Claire Coutinho. Dodała, że krajowy przemysł wodorowy do 2030 roku może zapewnić ponad 12 tys. miejsc pracy i pobudzić prywatne inwestycje o wartości do 11 mld funtów (ok. 14 mld dolarów).
Mimo ambitnych planów brytyjskiego rządu obawy może budzić fakt, że większość z powyższych projektów będzie produkować emisyjny wodór, głównie w oparciu o spalanie gazu. Jednak w grudniu 2023 roku Londyn ogłosił plan CCUS Vision, który zakłada wdrożenie na pełną skalę systemów wychwytywania, wykorzystania i składowania dwutlenku węgla (CCUS). Na ten cel brytyjskie władze chcą przeznaczyć ponad 25 mld dolarów.
Plan zakłada stworzenie mechanizmów konkurencji między krajowymi firmami w budowie instalacji CCUS i sprzedaży swoich usług na rynki zagraniczne. Ma on na celu pomóc przedsiębiorstwom, które nie mogą transportować dwutlenku węgla rurociągiem, wejść na rynek począwszy od 2025 roku, korzystając z transportu morskiego, drogowego i kolejowego.
